nekane
Ereñotzukoa, Paollan jaioa.
Gure bizitza gogorra izan da, gose handiak pasatako umeak gea gu.
Joan nintzen jada oso umea nintzela neskame, nire amarekin tratua egingo zuen, nik ez dakit. Nik, ez bat eta ez bi, ikusi nuen nire burua, famili batera. Oso ondo tratatua egon nintzen, baina nik esaten nuen: “Nik zer egiten dut hemen?” Siempre he sido un poco, avispada. Unas preguntas que nadie me contestaba. Seko markatuta gelditu nintzan ni gauza horrekin.
Gero konturatzen zara gauza horietaz. Inork ez zidan esplikatu neri zergatik nengoen han. Zergatik etxean berriz, gure amak aho bat gutxiago etxean jateko. Bestela nik ez nion behin ere, sekulan ez nion nire amari galdetu: Besteak ez eta ni zergatik egon naiz han? Zergatik nik nire buruari galdetzen nion hori ohean.
Eta gero Paollatik bitarte horretan ibili nintzen, beno zenbat tokitan. A mi si me, si veía zela abuso bat hurrengo egun arte ez nuen itxoiten han. Era un poco soberbia. Niri bronka botatzen bazidaten, motiboarekin pedia perdon, baina bestela ez. Neskame 22 urte arte, 22 urterekin ezkondu nintzen.
Guk bai dugula dena guk egina. Una casa que no se sostenia. Hor puska bat jarri, hor beste puska jarri. Gizona profesionala eta ni ayudantea laguntzen, benga, benga, benga… petacho allí petacho acá.
Seme-alaba zoragarriak ditut, nire bizitzako altxorra dira, egia esan.
Tripletu egin da herria eta Ereñotzu, dena bat! Beti urteetan egondu da eta orain pixka bat mugituago dago eta niri horrek poza ematen dit. Mugimendua, bizia!
Ni zaharra naiz baina koketa naiz!
De Ereñozu, nacido en Paolla.
Nuestra vida ha sido dura, somos niños que han pasado mucha hambre.
Ya cuando era muy pequeña fui de criada y habría hecho algún acuerdo con mi madre, no sé. Me vi a mí misma, en una familia. Estuve muy bien tratada, pero yo decía: “¿Qué hago aquí?” Siempre he sido un poco avispada. Unas preguntas que nadie me contestaba. Aquello me marcó mucho.
Luego te das cuenta de esas cosas. Nadie me explicó por qué estaba allí. Por qué en casa, nuestra madre tiene una boca menos para comer. De lo contrario, nunca le pregunté a mi madre: ¿Por qué los demás no y yo sí? Me preguntaba eso a mí misma en la cama.
Luego de andar por Paolla, bueno, anduve en muchos los sitios. A mí si me… si veía que era un abuso, no esperaba allí hasta el día siguiente. Era un poco soberbia. Si a mí me echaban la bronca, con motivo pedía perdón, pero si no, no. Criada hasta los 22 años, me casé con los 22.
Nosotros sí que hemos hecho todo lo que tenemos. Una casa que no se sostenía. Poner un trocito aquí, poner otro trocito allí. Mi marido profesional y yo ayudante, venga, venga, venga… petacho allí, petacho acá.
Tengo unos hijos maravillosos, el tesoro de mi vida son, la verdad.
El pueblo se ha triplicado y Ereñotzu, todo uno. Siempre ha estado en años y ahora está un poco más movido y a mí eso me da alegría. ¡Movimiento, vida!
¡Yo soy vieja, pero soy coqueta, eh!
